YAKAMOZ...

Bir yaz akşamı,içimde hüzün,kalbimde yara.
Yine mutsuz yine çaresiz ve yalnızım.
Derman yağmur olsa bulutlar düşmez üstüme.
Ümitlerim nehir olsa,çağlayanlar önüne bend çeker.
Hislerim paramparça,duygularım karmakarışık,şaşkınım.
Elimde gitarım,serpilmiş kumsallara kimlere çalarım.
Her teline vurduğumda ayrı bi anı ayrı bi hüzün.
Yıldızlara bakıyorum iç çekerek,umutlar ordamı gizli.
Küskün gibiydiler,bir doğup bi kayboluyor,gizemliydi.
Gitarımdan çıkan herses hançer gibi yüreklerindeydi.
sislerinden düşen her damla,deryalarla kucaklaşır.
Ay tüm kudretiyle bedenini gösterir ,nurunu saçar kalplere.
Deniz çarşaf gibi uyuyor mışıl mışıl.
Bir çocuk gibi dans ediyor bazen hüzün çöküyor yakamoz.
Senmisin yüreklere derman olan kalplere huzur dağıtan yakamoz. Yoksa
sendemi
hüzünlüsün,senidemi vurdular yakamoz.
Ben çok sevdim ,çok ağladım yakamoz.
Hiç uzmedim,hiç yıkmadım hep yıkıldım be yakamoz.
Bakma ağlamadığıma göz pınarım kurudu yakamoz.
Terkedildim,hiç umursanmadım umutsuz çöllere itildim yakamoz.
Uyumadım hayal ettim,durmadan dinlenmeden,koştum aradım.
Yüreğimi verdim sevgimi verdim,yine boş yakamoz.
Bana hiç inanmadı ,alay etti,hiç sızlamadı yüreği yakamoz.
Sen neden ağlıyorsun ,sendemi kederlisin,yoksa banamı yanıyosun.
Sana ihtiyacım var yakamoz tut ellerimi bırakma.
geliyorum doruklarına ,işte yanıdayım artık sen varsın yakamoz.
Gün ışığı parlıyor deryalara,kumsallar ışıl ışıl.
Gitarımın üstünde kumlar dans ediyor.
Anılarım şiirlerim rüzgar son kez karıştırıyor.
Martılar şarkılar soyluyor yani umutlara süzülüyor.
Balıkçılar bir yaşam mucadelesi kısmet arıyor.
Kısmet deilmiş ağlarında sadece , ümitsiz bir aşık.
Son isteğim bedenim toprağın,göğsümü yarın kalbim onun.



ismail Akman